BİR ÇOCUK AĞLIYOR
YÜZBAŞI ÇETİN ÜNSAL;
12 NİSAN 2009 TARİHİNDE ŞIRNAK SİİRT HAKKARİ ÜÇGENİNDEKİ "BESTLER-DERELER" BÖLGESİNDE İHANET ŞEBEKESİ HAİNLERİN TUZAKLI MAYINLARINA BASIP YARALANMIŞ 23 NİSAN 2009 TARİHİNDE TEDAVİ GÖRDÜĞÜ GATA (ANKARA)’DA ŞEHİT OLMUŞTUR...
ŞEHİDİMİZİN EVDEŞİ SERAP ÜNSAL VE EVLADI DURU ÜNSAL’A ATFEN...
Bir çoçuk ağlıyor
Hıçkıra hıçkıra
İçin için
Gözlerindeki damla
İnsanım diyenin yüreğini dağlıyordu.
Niçin, niçindi?
Bu feryadı fiyan,
"Babam babam; niye niye yoksun." diyordu?
Gözlerinden yağan yağmur
Babasını geri getirmiyordu.
Elinin tersiyle
Yanaklarını sildi
Gözlerinden yağmurlar eksildi
Mahzunluk yüreğime indi
Sinemde damlalar dindi
Her kopan çığlığında
Yüreğim delindi
Çünkü;
O çocuk bir şehdindi...
Kimisi hiç göremedi, görmedi
O çocuğun hasretini
Alıp yüreğine örmedi
"Kanı yerde kalmayacak"
Nutukları...
Onun ruhunda;
Kopan fırtılanaları dindirmedi
O masumun babasını kimse geri veremedi.
Çocuktaki;
Derya derya
Büyüyen tükenmez sevdayı
Mühürlenmiş kalpler göremedi.
O büyük sırra
Aklı sığ, beyni kıtlar eremedi...
Kimse babasını geri vermedi, vermedi...
Diğer çocuklara baktı;
Koşuyor, gülüyor, oynuyorlardı
İçinden koşmak geldi
Birden bakışları daldı
Belli ki;
Babası ile koşuştuğu anlar
Gözlerinin önündeydi,
Babası onun dününde, günündeydi...
Donduma yemek istedi;
Dondurma yiyen çocuklara bakakaldı
Şimdi babası yanında olsaydı
Ona dondurma alacaktı
ONU KOLLARINA ALIP;
SIMSICAK SARACAKTI
GÖZLERİNE BAKAP BAKIP
ONUNLA AĞLAYACAKTI...
Olduğu yerde kaldı
O haliye; öyle mahzun, öyle masum
Öyle hüzünlüydü ki;
Baharına kış düşmüştü
Yaz görmeden
Ömrüne hazan üşüşmüştü
Onu seyretti gözlerim
O hali;
Yüreğimi yaktı...
Yaşıtları
Bir bakkalın önünde cıcıl cıvıldı
Çikolata, sakız, şekerleme
Alıyorlardı,
Sonra yeniden oyunlara dalıyorlardı...
İçinden;
"Bunlar masum, ben mahzunum." dedi
Onlar gibi gülmek istedi
İçinden gele gele gülemedi
Gülücükler
Gözyaşlarında düğümlendi
Çocuklar eğlendi...
O büyüklere yöneldi
Onların; fütursuzca, sınırsızca
Kahkaha girdabında olduklarını farketti
Bir babasını düşündü, bir de bunları
O kahkalar,
Çocuğun boğazında düğümlendi...
Parka doğru yürüdü
Daha dün gibiydi
Babasıyla gelmişti buraya
Babasıyla olduğu anları adımladı
Sinesi kabardı
Sinesini; baba sevdası sardı
Çünkü;
Babası onun için en büyük yardı
Babası;
Adam gibi adamdı...
Park içindeki pınara geldi
"Şu çeşme başı
Ah çeşme başı
Sen anla beni sen anla
Ne olur sen anla." dedi
Sağında solunda yürüyenler
Çocuklarını eğlendirenler
"Gariplere el verdim." diyenler
Anlayamadı, onu anlayamazdı
Çünkü;
Ondaki acıyı;
Hiç kimse bedelsizce
Yüreğine alamazdı...
Her yiğit
ŞAHADETİ;
Babam gibi adımlayamazdı
"Hubbül vatan." diyerek
Vatanın semalarına
"BEN VATANIM" YAZISINI
Kurdetin ilahi elleriyle
KİMSE YAZDIRMAZDI...
DEDİ...
GÖKYÜZÜNE BAKTI...
"ALLAHIM ŞÜKÜRLER OLSUN Kİ;
BEN ŞEHİT EVLADIYIM." DİYE
İÇİNDEN AVAZ AVAZ
SEMALARA SESLENDİ
BABASININ RUHUYLA BESLENDİ...
SUYA;
Avuçlarını tutuşu;
Bağrımı dilimledi
Ciğerimi deldi...
Bir çocuk gülümsüyordu
Kimbilir?
Belki de "Hak Tealâ"
Çocuğa "Babasını gösteriyordu."...
AMA HİÇ KİMSE, HİÇ KİMSE
ÇOCUĞUN AĞLADIĞINI GÖREMEDİĞİ GİBİ
GÜLDÜĞÜNÜ DE GÖREMİYORDU...
KADİR DURAK
(LEBİDERYA)
FETHİYE ŞEHİT AİLELERİ VE GAZİLER DERNEĞİ
BASIN DANIŞMANI
BEŞKASA GAZETESİ
"KAYNAKTAN DERYAYA" KÖŞESİ YAZARI
ESER YAZAR ADINA TESCİLLİDİR
KAYNAK GÖSTERİLMEDEN İKTİBAS EDİLEMEZ...
ŞEHİDİMİZ 24 NİSAN 2009 TARİHİNDE İZMİR KARŞIYAKA MAVİŞEHİR BEŞİKCİOĞLU CAMİİNDE KILINAN NAMAZIN ARDINDAN KADİFEKALE ŞEHİTLİĞİNDE TOPRAĞA VERİLMİŞTİR...
ŞEHİDİMİZİN BABASINA ANNESİNE KARDAŞINA EVDEŞİNE EVLADINA SABIRLAR DİLİYORUM
YÜCE TÜRK MİLLETİNİN BAŞI SAĞOLSUN
ŞEHİDİMİZ VE BÜTÜN GEÇMİŞLERİMİZ İÇİN FATİHA...
